အို . . . အသင္ေလာက
ဆိုၿပီး ငါ့ႏွလံုးသားကေန ေအာ္ၿငီးလိုက္ခ်င္တယ္။
ေခြးေၾကာက္လို႔ ရြာကိုေရွာင္ၿပီးေတာလမ္းသြားကာမွ
ေတာမွာ ေတာေခြးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုး။
ဆူးခင္းလမ္းကို ျဖတ္ေနပါတယ္ဆိုမွ
ဖိနပ္က ျပတ္လိုက္ေသး။
ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ
လမ္းေလွ်ာက္ေနရပါတယ္ဆိုမွ ထီးကက်ိဳး။
ဘ၀. . . ဘ၀ . .ဘ၀
သဘာ၀ကကိုမွ ကိုယ့္ဘက္ကမရွိ။
ရုပ္ဆိုးေနပါတယ္ဆိုေန
စိတ္ပုတ္တဲ့အခန္းက သရုပ္ေဆာင္ရ။
ေျခက်ိဳးေနသူကိုမွ
လူၾကမ္းေနရာကေန သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းျပန္။
ဇာတ္ဆရာေတြလည္း
ကိုယ့္ဘက္မွာ မရွိျပန္ဘူး။
အိမ္အျပန္ ပိုက္ဆံေပ်ာက္လို႔
လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးျပန္ပါတယ္ဆိုေနမွ . .
လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးျပန္ပါတယ္ဆိုေနမွ . . . .
ပိုက္ဆံမရွိလုိ႔ပါဆိုေနမွ ဆိုေနမွ . . . .
မရွိဘူးဆိုတာကို မရွိလု႔ိပါဆိုေနမွ . . . .
သူတို႔ေတြလည္း ကိုယ့္ဘက္ကမရွိပါ။
5.9.2007
စမိုင္းေမ
Wednesday, September 5, 2007
ကိုယ့္ဘက္ကမရွိသူမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 Comment:
ဒီကဗ်ာေလးကိုလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။
Post a Comment