ေရာင္စံုပန္းပြင့္ေတြဖူးပြင့္
ဒီပန္းဥယဥ္ေပၚမွာ လိပ္ျပာတစ္ေယာက္လို
ကၽြႏု္ပ္၀ဲပ်ံကာေန။
ေရာင္စံုပန္းပြင့္ေနတဲ့ ဒီလမ္းမေတြၾကား
ေျခလမ္းအစံုတို႔ ေလထက္ေပါ့ပါး
ေပ်ာ္ပါးစြာနဲ႔ ဦးတည္ရာမရွိ
ကၽြႏု္ပ္သည္ သြားေန။
အိမ္မက္မွ ႏိုးထ
ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို
ကၽြႏု္ပ္ၾကည့္လိုက္စဥ္ ေၾကာက္ရြံမိခဲ့
အေမွာင္ေတြလြမ္းမိုး အရာရာကို မျမင္ႏိုင္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကင္းမဲ့ စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း ဆိုတဲ့
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ကၽြႏ္ုပ္ေရာက္ရွိေနခဲ့။
ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရရွိဖို႔အတြက္
အလင္းတစ္စက္ကို ရွာေဖြ
ကၽြႏ္ုပ္ထြက္ေပါက္ကို ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲ့ဒီအခန္းက်ဥ္ထဲကေန
လ်ိဳက္၀ွက္ခ်က္ တစ္ခု
ကၽြႏ္ုပ္ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္
အလံုပိတ္ေအာင္ ေမွာင္မဲေနေန
ထြက္ေပါက္အျဖစ္
အလင္းတစ္စက္ေတာ့
ရွိေနတယ္ ဆိုတာေပါ့။
စမိုင္းေမ
12.11.2007
ကဗ်ာသိပ္မေရးတတ္ေတာ့ ကဗ်ာကို နားမလည္မွာဆိုးလို႔ပါ။ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘ၀မွာ စိတ္ဓါတ္က်ၿပီး ေမ်ာ္လင့္ျခင္းကင္းမဲ့ေနပေစ က်မတို႔အတြက္ ထြက္ေပါက္ေတာ့ ရွိေနတယ္ဆိုတာပါပဲ။
Monday, November 12, 2007
ထြက္ေပါက္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 Comment:
that's right, ama. good poem.
Post a Comment