ကခ်င္ အထူးေဒသမွ ေတာင္းဆိုေသာအခက္လက္မ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခံဥပေဒတြင္ထည့္သြင္းျပဌန္းေစလိုေသာအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကခ်င္အထူးေဒသ - (၂) ၊ ေကအိုင္အို ဗဟုိေကာ္မတီမွ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠဌႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားထံသို႔ ထပ္မံျဖည့္စြက္တင္ျပ ေတာင္းဆိုထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ား။

၁။ ႏို္င္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပံုႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္အေျခခံရမည့္မူမ်ားတြင္၊

(၁) ႏို္င္ငံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စုစနစ္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္သည္ဟုပါရွိသည္။ ၄င္းမူကိုလက္ေတြက်င့္သံုး ေဖၚေဆာင္သြားရာ၌ ျပည္ေထာင္စု စနစ္ပီျပင္ရန္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူ ပိုမိုေပၚလြင္လာရန္ လိုအပ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ၌ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဟု ေခၚတြင္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုစနစ္ က်င့္သံုးသည္ဟုဆိုေသာ္ျငားလည္း လက္ေတြ႔၌ ဗဟုိခ်ဳပ္ကိုင္မႈ တင္းၾကပ္ေသာ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ (Unitary System ) ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ယခုေရးဆြဲမည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ၌ ယင္းကဲ့သို႔ မလိုလားအပ္ေသာအမွားမ်ိဳး ထပ္မံမျဖစ္ပြားရေလေအာင္ ဂရုျပဳေဆာင္ရြက္ရန္ အထူးအေရးႀကီးမည္ျဖစ္ပါသည္။


(၂) ႏိုင္ငံေတာ္ကို တိုင္းေဒသႀကီး (၇)ခုႏွင့္ ျပည္နယ္(၇)ခုတိုျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္သည္။ ၄င္းတိုင္း ေဒသႀကီး(၇)ခုႏွင့္ ျပည္နယ္ (၇)ခုတို႔သည္ အဆင့္အတန္းတူညီၾကသည္ဟုပါရွိသည္။ ဤအခ်က္ကို ျပန္လည္စဥ္းစားေပးဖို႔ရန္ အထူးပန္ၾကားလိုပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ျပည္နယ္မ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳထားသည္ျဖစ္သျဖင့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအခြင့္အေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ မူလရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ထည့္သြင္းျပဌာန္ထားရန္လိုအပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။

၂။ ႏိုင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခားအာဏာပိုင္းျခားခြဲေ၀ျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေျခခံရမည့္မူမ်ားတြင္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ ခက္မသံုးျဖာျဖစ္သည့္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွင့္ တရားစီရင္ေရးအာဏာတို႔ကို ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားၿပီး ၄င္းအာဏာသံုးရပ္ကို ျပည္ေထာင္စု၊ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား၊ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ စီရင္စုမ်ားအား ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းသည္ ဟုပါရွိသည္။ ဤတြင္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအျခခံဥပေဒကို လက္ေတြ႔ေရးဆြဲျပဌာန္းသည့္အခါ ၄င္းအာဏာသံုးရပ္ကို တိုင္းေဒသႀကီးသို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားသို႔ ထိုက္သင့္စြာခြဲေ၀အပ္ႏွင္းေပးထားေစလုိပါသည္။ ဥပေဒျပဳ အာဏာခြဲေ၀ရာ၌ တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားသို႔ ယခုထက္ပိုမို ခြဲေ၀အပ္ႏွင္းေပးထားသင့္သည္ဟုျမင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ ဥပေဒျပဳအာဏာကို ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားသို႔ လံုေလာက္စြာခြဲေ၀အပ္ႏွင္းေပးထားေစလိုပါသည္။

ဥပမာ
(၁) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ စာေပမ်ားကို ထိန္းသိမ္းျမွင့္တင္ေရး၊ ျပည္နယ္အတြင္းရွိ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စာေပကို သင္ၾကားခြင့္ရွိေရး၊ ၄င္းတိုင္းရင္သားစာေပကို သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္၏ ဒုတိယ ရံုးသံုးစာ အျဖစ္သတ္မွတ္ေရး၊
(၂) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းျမွင့္တင္ေရး၊

(၃) တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ ဓေလ့ထံုးထမ္းအရ တရားစီရင္းေရး (Customary Law) ကို ဥပေဒျပဳ ၍ တရား၀င္ ျပဌာန္းေရး၊
(၄) တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ အေရးအရာမ်ားကို ဥပေဒျပဌာန္း၍ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးေရးတို႔ျဖစ္ပါသည္။

၃။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အခန္းက႑၌၊

(၁) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျပည္နယ္အစိုးရအေပၚ ခ်ဳပ္ကိုင္ကန္႔သတ္မႈမ်ားလြန္းလွ်င္ ဗဟုိခ်ဳပ္ကိုင္မႈတင္းၾကပ္ လြန္းရာေရာက္သျဖင့္ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ပံုစံ ျဖစ္သြားႏိုင္သည္ဟုျမင္ပါသည္။
(၂) ျပည္နယ္အစိုးရအႀကီးအကဲ (ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္) သည္ ၄င္းျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုထဲမွ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ဖဆပလပါလီမန္ အစိုးရေခတ္၌၊ ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠဌ (သို႔) ျပည္နယ္၀န္ႀကီးသည္ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအမတ္တစ္ဦးဦးကို ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားသည္ကို လည္းေကာင္း၊ မ.ဆ.လ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရေခတ္၌လည္း ျပည္နယ္ေကာင္စီဥကၠဌကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုထဲမွ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထား သည္ကိုလညး္ေကာင္းေတြ႔ျမင္ရပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ မူလရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ အသိအမွတ္ျပဳ၍ ဥပေဒျပဌာန္း ေပးျခင္းသည္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး အျဖစ္ေပၚေပါက္လာေသာ သမိုင္းေၾကာင္းအရမွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္မႈရွိသည့္အတြက္ ယခုေရးဆြဲမည့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒ၌လည္း အလားတူဥပေဒမ်ိဳးကို ျပဌာန္းေပးရန္ လိုလားပါသည္။
(၃) ျပည္နယ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရးႏွင့္ ပါသက္၍
(က) ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္္္၌လွ်ိဳ႔၀ွက္မဲစနစ္ျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားစု၏ သေဘာတူညီခ်က္ကိုရယူၿပီးေရြးခ်ယ္ရန္၊ ထိုသုိ႔ေ၇ြးခ်ယ္ခံထားရသူအား ႏုိင္ငံေတာ္ သမၼတက ျပည္နယ္ ၀န္ႀကိးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေပးရန္၊
(ခ) ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႔ကို ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ညွိႏိႈင္းတိုင္ပင္ၿပီး ျပည္နယ္၀န္းႀကီးဌာန သတ္မွတ္ျခင္း၊ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးဦးေရ သတ္မွတ္ျခင္းႏွင့္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီး ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ကာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ သမၼတထံတင္ျပ၍ သမၼတမွ အတည္ျပဳခန္႔အပ္ေပးရန္၊
(ဂ) ျပည္နယ္ဥပေဒခ်ဳပ္ႏွင့္ စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္မ်ားကို ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီ ခ်က္ ကိုရယူ၍ ခန္႔အပ္ရန္၊
(ဃ) ျပည္နယ္တစ္ခုတြြင္းရွိ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္း (သို႔) ေဒသဥကၠဌမ်ားႏွင့္ ဦးစီးအဖြဲ႔၀င္မ်ားကို သက္ဆိုင္ ရာျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ခန္႔အပ္ေပးရန္၊
(င) ျပည္နယ္တစ္ခု၏ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္၀န္ႀကီးတစ္ဦးဦးက ႏုတ္ထြက္ရန္ လိုအပ္လာပါက ၄င္း၏ ႏုတ္ထြက္စာကို သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ထံတင္သြင္းရန္၊ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ႏုတ္ထြက္စာကို လက္ခံယူၿပီး ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၏ သေဘာ တူညီခ်က္ျဖင့္ လိုအပ္သလို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ျပည္နယ္တစ္ခု၏ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ဦးက ႏုတ္ထြက္လိုလွ်င္ ၄င္း၏ ႏုတ္ထြက္စာကို သမၼတထံတိုက္ရိုက္ တင္သြင္းရန္၊
(စ) ျပည္နယ္တစ္ခုခုအတြင္း တည္ၿငိမ္မႈစိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အဆင့္သို႔ေရာက္လာလွ်င္ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ညွိႏႈိင္းၿပီး သမၼတထံတင္ျပရမည္။ ထိုသို႔တင္ျပလာလွ်င္ သမၼတက သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ညွိႏႈိင္းသေဘာသူၿပီးမွသာ ၄င္းျပည္နယ္၌ အေရးေပၚ အေျခအေနေၾကညာရန္၊
(ဆ) ျပည္နယ္အစိုးရ လက္ေအာက္တြင္ ၀န္ထမ္းခန္႔ထားေရးအဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားရွိ၍ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ားကို ေဒသခံမ်ားအား ဦးစားေပး၍ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားႏိုင္ရန္၊
(ဇ) ျပည္နယ္အစိုးရ လက္ေအာက္တြင္ ျပည္နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္း၍ ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွ တိုက္ရိုက္ကြပ္ကဲ ခြင့္ရွိရန္၊
(စ်) အပစ္အခတ္ရပ္ဆိုင္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူထားေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးမွ ေနာင္ထြက္ေပၚလာမည့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံအတည္ျပဳၿပီးသြားလွ်င္ ၄င္းတို႔၏ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္၏ေအာက္တြင္ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္၏ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔အျဖစ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွ တိုက္ရိုက္ကြပ္ကဲရန္။

၄။ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမသတ္မွတ္ျခင္းႏွင့္၊ ျပည္နယ္တစ္ခုခု၏ နယ္နိမိတ္ကို ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္တစ္ခုခု၏ အမည္ကို ေျပာင္းလဲလိုျခင္း ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား၏ အမ်ားစု သေဘာတူညီခ်က္ကို ရရွိမွသာ ေဆာင္ရြက္ႏို္င္ရန္။
၅။ ဘာသာ သာသနာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေျခခံမူ၌ ဘာသာ သာသနာမ်ားကို ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ တူညီမွ်တေသာ ဥပေဒျပဌာန္း၍ ဘာသာေရးလြတ္လမ္ခြင့္ျပဳထားရန္လိုလားပါသည္။

၆။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအေရးအရာမ်ားကို အဓိကထား ေဆြးေႏြးဆံုးျဖတ္ရမည္ျဖစ္သေသာေၾကာင့္ ျပည္နယ္မ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္ရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ေစလြတ္ေသာ ဥပေဒျပဌာန္းထားေပးရန္လိုလားပါသည္။

၇။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႔၌ နယ္စပ္ေဒသဆိုင္ရာ၀န္ႀကီးဌာနကို သီးျခားဖြဲ႔စည္းထားရွိရန္ လိုအပ္မည္ဟုမထင္ပါ။ နယ္စပ္ လံုျခံဳေရးကိစၥရပ္မ်ားကို ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရတို႔က တိုက္ရုိက္ညွိႏိႈင္းေဆြးၿပီး သင့္ေတာ္သလို စီမံေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ နယ္စပ္ေဒသဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီးဌာနကို သီးသန္႔ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းအားျဖင့္ နယ္စပ္ရွိေသာ ျပည္နယ္မ်ား၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာမ်ားကို ဗဟိုကကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရာ ေရာက္သြားႏိုင္သျဖင့္ ေနာင္တြင္ မလိုလားအပ္ေသာ ျပသနာမ်ားေပၚေပါက္ႏိုင္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

၈။ နယ္စပ္ရွိေသာ ျပည္နယ္မ်ား၏ လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ နယ္စပ္ေဒသ ယာယီ၀င္ထြက္သြားလာခြင့္ႏွင့္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ ဥပေဒမ်ားကို ျပဌာန္းခြင့္ရွိသင့္ပါသည္။ ထိုဥပေဒႏွင့္ အညီ အစိုးရအဖြဲ႔က လက္ေတြ႔ ေဆာင္ရြက္ သြားမည္ဆိုလွ်င္ ပို၍မွန္ကန္ တရားမွ်တမႈ ရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။

၉။ စီးပြားေရးက႑၌ ျပည္နယ္မ်ားအတြင္းရွိ ေျမေပၚေျမေအာက္ သံယံဇာတမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားက ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ မွ်မွ်တတ အက်ိဳးခံစားႏိုင္ရန္ အတြက္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၌လည္း သင့္ေလွ်ာ္သလို ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ရွိသင့္ပါသည္။ ဥပမာ ေက်ာက္မ်က္ရတာနာႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျဖတ္ေတာက္ျခင္းႏွင့္ အေခ်ာေသြးျခင္းကိုသာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ ဥပေဒျပဳခြင့္အပ္ႏွင္းထားမည့္အစား ရွာေဖြ၊ တူးေဖၚခြင့္ႏွင့္ ေရာင္းခ်ခြင့္တို႔ကိုပါ ျဖည့္စြက္ေပးထား မည္ဆိုလွ်င္ ပိုမိုျပည့္စံုမည္ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းအျပင္ ဟုိတယ္နွင့္တည္းခိုးခန္းလုပ္ငန္း၊ ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ ဥပေဒျပဳခြင့္အပ္ႏွင္းထားရန္လိုလားပါသည္။

၁၀။ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ေမြးျမဴေရးက႑တြင္၊ ေျမယာစီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ ေျမလြတ္၊ ေျမရိုင္းမ်ားေဖၚထုတ္ျခင္း၊ ေၾကးတိုင္ႏွင့္ ေျမစာရင္း၊ စက္မႈလယ္ယာ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးသုေတသန၊ ေရအရင္းအျမစ္ စီမံခန္းခြဲေရး၊ ဓါတ္ေျမၾသဇာႏွင့္ ပိုးသတ္ေဆးထုတ္လုပ္ေရး၊ စားက်က္ေျမသတ္မွတ္ေရး စသည္တို႔ကို ျပည္နယ္ဥပေဒျပဳစာရင္း၌ ျဖည့္စြက္ထည့္သြင္းေပးေစလိုပါသည္။

၁၁။ အခြန္အေကာက္ဆိုရင္ အခန္းက႑၌ ကၽြန္းႏွင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ သစ္မာမ်ားမွအပ က်န္သစ္မ်ားအပၚ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားက အခြန္ေကာက္ခံႏိုင္သည္ဟု ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားအား ဥပေဒျပဳခြင့္ အပ္ႏွင္းထားသည္ကို ကၽြန္းမွအပက်န္သစ္မ်ားအားလံုးအေပၚ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားက အခြန္ေကာင္ခံႏိုင္သည္ဟု ျပင္ဆင္ျပဌာန္းေစလိုပါသည္။

၁၂။ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးက႑ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ ေရအရင္းအျမစ္ႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားဖြဲ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ စာတိုက္၊ ေၾကးနန္း၊ တယ္လီဖုန္း၊ ဖက္(စ္)၊ အီးေမးလ္၊ အင္တာနက္၊ အင္ထရာနက္ႏွင့္ အလားတူ ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ၿဂိဳလ္တုဆက္သြယ္ေရး၊ အသံလႊင္ အသံဖမး္လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ ျဖည့္စြက္ အပ္ႏွင္းေပးထားရန္လိုလားပါသည္။

၁၃။ လူမႈေရးက႑ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၌ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းႏွင့္ သင္တန္းမ်ား ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးရံုႏွင့္ ေဆးခန္းမ်ား၊ ပုဂၢလိကေဆးရံုႏွင့္ ေဆးခန္းမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ား၊ လူငယ္မ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ မသန္မစြမ္းသူမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ အေျခအေနမဲ့မ်ားအားေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပည္လည္ထူေထာင္းေရး ကိစၥရပ္မ်ားနွင့္ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းျခင္းဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို ဥပေဒျပဌာန္းခြင့္ ျဖည့္စြက္ေပးထားေစလိုပါသည္။
၁၄။ စီမံခန္႔ခြဲေရးက႑တြင္ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ရြာေျမ၊ ၿမိဳ႔ေျမစီမံခန္႔ခြဲေရး၊ အိမ္ငွါး၊ ေျမငွါး၊ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား၊ နယ္စပ္ေဒသ ဖြဲ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ သန္းေခါင္စာရင္းဆိုင္ရာကိိစၥရပ္မ်ားကို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ား၏ ဥပေဒျပဳစာရင္း၌ ျဖည့္စြက္ ေပးေစလိုပါသည္။

၁၅။ ကခ်င္ျပည္နယ္၏ နယ္နိမိတ္အား ကခ်င္ျပည္နယ္ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့စဥ္ကေရးဆြဲ သတ္မွတ္သည့္ နယ္နမိတ္ အတိုင္း ဆက္လက္၍ အတည္ျပဳ သြားရန္လိုအပ္ပါသည္။

၁၆။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒတရပ္သည္ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူၿပီး အမ်ားစုေထာက္ခံမႈျဖင့္ အတည္ျပဳျပဌာန္းရသည္ျဖစ္သျဖင့္ ၄င္းအားကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရန္ အဓိကတာ၀န္သည္ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုး၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္ဟု ဥပေဒျပဌာန္းထားျခင္း သည္ ပိုမို႔သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္မည္ဟု ျမင္ပါသည္။

၁၇။ ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလံုးအတြက္ ႏိုင္ငံသား (Citizen) သတ္မွတ္သည့္နည္းတူ ျပည္နယ္မ်ား၌လည္း ျပည္နယ္သား သတ္မွတ္ေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ ျပဌာန္းထားရွိရန္ လိုမည္ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနာင္တြင္းတိုင္းျပည္၌ ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ဆႏၵခံယူပြဲမ်ားကို က်င္းပသြားသည့္အခါ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္အလားတူ ျပဳလုပ္သြားရာ၌ အရႈပ္အရွင္း အခက္အခဲ ျပသနာေပၚေပါက္ လာႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

၁၈။ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံ ဥပေဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္ဘဲ သင့္ေလ်ာ္သလို ေရးဆြဲထားရွိခြင့္ ျပဳရန္လိုလားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဒသတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အေျခအေနျခင္းကြာျခားမႈရွိႏိုင္သျဖင့္ ေဒသအေျခအေနႏွင့္ ကိုက္ညီေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ားကို ျပည္နယ္တိုင္း၌ ေရးဆြဲထားရွိႏိုင္လွ်င္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ပိုမိုက်စ္လစ္ခိုင္မာၿပီး တေန႔တျခားပိုမို တိုးတက္ဖြဲ႔ၿဖိဳးလာမည္ဟုျမင္သည္။

၁၉။ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၏ ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ကို ယူထားေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါငး္စံုပါ၀င္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာတပ္ကို ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ဟု ေခၚတြင္ပါက ပိုမိုမွတ္ကန္သင့္ေလ်ာ္မည္ဟုျမင္ပါသည္။


ဗဟိုေကာ္မတီ
ကခ်င္အထူးေဒသ-၂၊ ေကအိုင္အို

Type the rest of your post here.