ရႈိက္သံတစ္ခ်က္

လူသားေတြ
အခ်စ္ကို ကုိယ္ပိုင္အဓၶိပါယ္
အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ဖြင့္ဆိုကာ
မူပိုင္သတ္မွတ္ၾကတယ္။

အခ်စ္ကို အဓၶိပါယ္ဖြင့္ဆို္ခြင့္
ငါမရလိုက္ဘူး
အခ်စ္ဆိုတာ စြန္႔လြတ္ခ်င္းတဲ့
မင္းရဲ႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းက
သတ္မွတ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။


မင္းရဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္
ပံုရိပ္လွလွေတြ
ငါဖ်က္ဆီးရဲေပမဲ့
လွပေနတဲ့ မင္းရဲ႔အနာဂတ္ကို
ရိုက္ခ်ိဳးပစ္ဖို႔ ငါ မ၀န္႔ရဲပါဘူး။

ခြဲမသြားဖို႔
မင္ အတန္တန္တားေနတဲ့ၾကားက
ဦးေဏွာက္ေစခုိင္းရာ
မင္မရွိတဲ့ေနရာကို
ႏွလံုးသားက ဦးတည္ေနမိတယ္။

ဆီးႏွင္းေတြ တဖြဲဖြဲက်
မပီျပင္တဲ့ မနက္ခင္းမွာ
မ၀ံ့မရဲနဲ႔ မင္းအလာကို ေမွ်ာင္လင့္မိတယ္။

သေဘၤာ ဥၾသဆြဲသံ
ငါ့. . . ရင္အစံုကို လႈိင္းထန္းေစတယ္
မင္းမရွိတဲ့ သေဘာၤကုန္းပတ္ကို
ငါေလ လက္ျပရင္းနဲ႔
ရင္ထဲမွာ ရႈိက္သံေတြထြက္ေနမိတယ္
မင္းသိေလမလား . . .။

စမိုင္းေမ
15.10.2007